Beste Geert,
Wij zitten bij meester Jef in de klas.
Wij hebben jouw boek Jimmy Duffy gelezen.
Het was een heel boeiend boek: de tocht die hij heeft gemaakt in zijn leven en dat Nina met dat graf van hem kan praten.
We hadden ook foto van het graf in de klas. Ben jij daar ook geweest? Ben je ook op andere plaatsen geweest om iets te weten te komen? Vorige maandag (16/11/2020) hebben over de Eerste Wereldoorlog geleerd.
We hebben toen ook liedjes van in Wereldoorlog 1 beluisterd, zoals: It’s a long way to Tipperary en Follow me ‘ome. We hebben ook een paar dingen gezien uit de Wereldoorlog 1 zoals: het cadeau van het kerstbestand en een dead man’s penny.
Met vriendelijke groeten,
Nand-Cato-Michiel-Imke 😊
Dag jongens en meisjes,
sorry.... meisjes en jongens! (Ladies first.)
Hartelijk dank voor jullie briefje. Zo’n kort verslag vanuit een klas, vanuit een groepje lezers, is voor een schrijver altijd heel interessant. Nu weet ik tenminste wat jullie met mijn verhalen doen, en wat je ervan denkt.
Het leven van Jimmy Duffy is inderdaad heel vreemd geweest, he? En het is allemaal echt gebeurd. Honderd jaar geleden...
Natuurlijk was het spreken vanuit zijn graf niet echt. Dat kan ook niet. (Gelukkig maar! Stel je voor... Wie zou er nog op of langs een begraafplaats durven wandelen?) Het was een vondst, een techniek van mij (als schrijver) om jullie als lezer nieuwsgierig te maken. En ook een manier om Jimmy zijn verhaal af en toe zelf te laten vertellen. Dat klinkt soms boeiender, alsof hij er zelf nog bij is.
Ben ik daar zelf geweest? Aan zijn graf naast de kerk van Vlamertinge? UITERAARD!!
Je kunt op de foto zien dat er een aantal jaar geleden eens een herdenking is geweest, met kinderen van de streek in Ieper. Het was een Sportdag. Er zijn namelijk heel wat kampioenen, sporters in de Grote Oorlog gesneuveld. Sommigen liggen begraven ergens in West-Vlaanderen, aan de frontlijn van 14-18: roeiers, cricketspelers, tennissers, wielrenners, voetballers, enzovoort. Ook hardlopers en olympische kampioenen. Jimmy Duffy is daar één van. En op die Sportdag, toen, zijn de kinderen ook bij het graf van Jimmy gaan staan. Ik was erbij. (Dat zie je ergens, links onderaan op de foto.) Toen heb ik voor de jongeren een stukje gelezen en verteld, over Jimmy Duffy, Kampioen in de Loopgraven.
De kinderen hebben ook muziek gespeeld, en gezongen. Zoals jullie dus in de klas!
Laten we hopen dat er nooit meer zo’n oorlog komt. Dat zul je wel begrepen hebben. Oorlog is nooit goed. Zelfs onze beste mensen (zoals sportkampioenen) ontkomen niet aan zo’n oorlog. Daarom schrijf ik zulke verhalen... Opdat je zou snappen dat oorlog misschien wel het ergste is dat een mens kan overkomen.
Je moet maar eens naar de Westhoek komen. Daar zie je nog altijd hoeveel levens een oorlog wel kan kosten.
Vriendelijke groeten,
van (auteur)
Geert Spillebeen, uit Izegem (W.-VL.)
